Bir kehanet gibi eridi aslında aklımdaki duygular bu kelimeleri yazarken. Ben aslında Ümraniye escort bayanlar gibiydim. Buradaki yani İstanbul’daki zamanımın sonuydu. Anadolu yakası tam bana göreydi.
Eve kadar tüm yolu bunun iyi bir şey mi, yoksa kötü bir şey mi olduğunu kestirmeye çalışarak geçirdim.
Ümraniye escort gibi evin önüne park ettiğinde ikimiz de arabadan inmek için bir girişimde bulunmadık. Çantasını kapıp yüksek sesle nefes verdi. Ben tamamen donmuş bir şekilde öylece oturdum.
Ümraniye escort bayan o anda “Evdesin,” dedi sessizce, gözlerini direksiyondan ayırmadan.
Eve hoş geldin yok. Sarılma da yok. Sadece soğuk, katı gerçekler. İşte böyledir Ümraniye eskortlar.
Eve girince rahatlamak yerine çantamı odama bırakıp elimde anahtarlarımla doğrudan tekrar kapıdan çıktım.
Bir saat sonra, hâlâ araba sürüyorum. Off of Anadolu yakasında eskort olmak zor iş.
İstanbul ah güzel İstanbul…
Gitmiştir artık. Bahse girerim ki o donmuş su damlalarından geriye bir şey kalmamıştır. Bu neden benim içimi bu kadar olgun bir hüzünle dolduruyor? Çünkü benim için anal anlamı var. O benim yaşlı hayatımı ve uğruna savaştığım her şeyi genç olarak temsil ediyordu. Şimdi yok ve ben hâlâ tek bir şeyi çözebilmiş değilim. Hatta daha da kayboldum. Daha da yıkıldım.